Yann is een van de grootmeesters van de stripscenaristen. Hij is grappig, cynisch, scherp, bij tijd en wijle romantisch, gepassioneerd door geschiedenis, gebeten om te weten en onvermoeibaar. Hij schrijft – het liefst doopt hij zijn pen in vitriool – originele, spannende en goed gedocumenteerde verhalen met sappige dialogen.

‘Cromimi’ is het eerste verhaal in een jaarlijks weerkerende hommage aan Suske en Wiske. Yann schreef een avontuur voor Suske en Wiske naar de geest van de verhalen van Willy Vandersteen. Alle typische kenmerken van de personages worden goed uitgelicht en de humor zit er vanaf het begin tot het einde in. Voor de echte Suske en Wiske-fans zitten er ook een paar verrassingen in het verhaal. Gerben Valkema (tekenaar) maakte er een unieke artistieke interpretatie van en kijk met hedendaagse blik naar de setting en personages.

Na zijn studies (architect en daarna visuele en audiovisuele communicatie) vestigt hij zich in Brussel, de hoofdstad van de stripwereld. Eerst tekent hij. Zijn werk wordt gepubliceerd in Spirou en Curiosity Magazine. Wanneer hij vier jaar in het vak zit, ontmoet hij Didier Conrad. Even slagen de twee vrienden erin hun rebelse karakter verborgen te houden door samen Jason, Guduk en Co, een verhaal van Mythic, te tekenen. Maar al gauw brengen ze hun nachten door in de kelders van de thuisbasis van Robbedoes, om er de platen van hun collega’s te bestuderen en hun legendarische “hauts de page”-gags te bedenken. Deze karikaturen en grappige commentaren, in de witruimte bovenaan de platen, drijven de spot met het reilen en zeilen van de Spirou-redactie. Vervolgens toveren de twee revolutionairen van het stripverhaal een eigen avonturenreeks uit hun pen: de onnoembaren (met kleine letters, het zijn revolutionairen, weet je nog?). Hun personages zijn de tegenpolen van de klassieke stripheld en dit geflipte trio zal uiteindelijk een plaatsje veroveren in de catalogus van Dargaud. Na de onnoembaren moet Henri Vernes’ held Bob Morane eraan geloven. Bij Glénat brengen Yann en Didier Conrad twee albums uit waarin het hoofdpersonage de naam Bob Marone draagt. Maar dan scheiden hun wegen. En allebei zullen ze met hun werk de negende kunst hervormen… Yann beseft al snel dat hij niet langer zal mogen tekenen als hij al zijn ideeën wil uitwerken. Af en toe maakt hij wel nog een paar schetsen voor zijn tekenaars, maar al snel beperkt hij zich tot het schrijfwerk. Na een tijdje is een heel leger tekenaars in de weer met een scenario van Yann. Frank Le Gall tekent Les Exploits de Yoyo en een episode van Theodoor Cleysters, Marc Hardy verzorgt het tekenwerk van De Libellenpatroelje en Croqu’ la vie, Yslaire werkt aan het eerste deel van Sambre, François Avril tovert Le Voleur de ballerines uit zijn tekenpen, Yves Chaland enkele Freddy Lombard-albums, Denis Bodart illustreert Les Affreux, Spettertje en een deel van Poezekat, Batem en André Franquin gaan aan de slag met zijn avonturen van de Marsupilami, Olivier Neuray zet Witte Nacht om in tekeningen, Philippe Bercovici werkt aan zijn Leonid en Spoutnika, Marc Michetz zet Tako op papier en Édith Basil et Victoria, Louis Joos staat in voor S.O.S. Aïcha, Berthet brengt zijn Pin up tot leven, Fabrice Lamy krijgt Colt Walker toevertrouwd, Laurent Verron zal de look en feel ontwikkelen van Govert Suurbier, en zelfs Morris (jawel, van Lucky Luke) zal aan de slag gaan met het werk van Yann. Nadat hij bij zowat elke grote stripuitgever een voet binnen de deur heeft, zet Dupuis de deur wagenwijd open voor hem. Yann schrijft enkele epische verhalen voor René Hausman – Drie grijze haren en De eekhoornprins – in de collectie Vrije Vlucht en tovert De Sterrenjagers uit zijn pen voor Wozniak. Hij schuwt ook de pikante reeksen van de collectie Vrolijke Vlucht niet met Titia en Pijpelijn, Spoon & White en Vieze Sprookjes.

Tot vandaag is Yann zonder enige twijfel een van de allergrootste namen in het stripvak.