Ludo van Eck (°1922), geboren als Ludo van Eeckhout, werd in 1944 gearresteerd omdat hij deelnam aan het gewapend verzet en hulp had geboden aan Amerikaanse, Britse en Canadese piloten. Hij overleefde de hel van Dachau, zijn verloofde Myette Dumalin overleefde Ravensbrück en Mauthausen. Maar miljoenen anderen bleven in de kampen achter. Als eerbetoon aan hen en als waarschuwing voor de nieuwe generaties bezocht en bestudeerde Van Eck na de oorlog alle concentratiekampen. Hij schreef er meerdere romans over en het gelauwerde naslagwerk Het Boek der Kampen. Ludo van Eck kreeg na de oorlog de medal of freedom, de hoogste burgerlijke Amerikaanse onderscheiding. Hij overleed in 1991. Zijn werk leeft meer dan ooit.

Zijn zoon, Sis van Eeckhout, zet het werk van zijn vader verder en gaf Het Boek der Kampen een volledige update, met nieuwe informatie en honderden nieuwe (kleur)foto’s. Sis, die samen met zijn vader alle nazi-kampen bezocht, is een veelgevraagd spreker die overal te lande lezingen geeft.

Lees hier een opiniestuk van Sis van Eeckhout, over waarom we nooit mogen zwijgen over de oorlog. 

Want de herinnering leeft. Net zoals er – haast uit het niet – een hernieuwde belangstelling is gegroeid voor de Eerste Wereldoorlog, zo komt ook de Tweede Wereldoorlog weer manifest in beeld. Laten we de blik niet afwenden. Laten we de blik niet afwenden van de slachtoffers en ook niet van de gruwel. Uit het verzwijgen van het kwaad, is nog nooit iets goeds voortgekomen.