Door zijn dyslexie leest Leo Timmers tijdens zijn jeugd meer strips dan boeken. Als gevolg begint hij op zijn achtste zelf stripverhaaltjes te tekenen en te schrijven. Later studeert hij Publiciteit en Grafische Vormgeving en na zijn studies begint hij als zelfstandig illustrator. Als hij met zijn gezin naar Brussel verhuist, schrijft hij ook de eerste teksten bij zijn prentenboeken. Hij woont nu in Brussel met zijn vrouw en twee dochters.

“Ik wil ‘pure prentenboeken’ maken. Visueel vertellen door middel van uitgepuurde beelden. Ik houd ervan sterke eenvoudige verhalen te maken. Met enkele woorden en eenvoudige beelden tracht ik een wereld op te roepen.”

In 1993 debuteert Leo Timmers als illustrator met Ted en Netje van Agnes Verboven.  Zijn cartooneske tekenstijl kenmerkt zich door humor, vorm en kleur en  hierdoor springen zijn illustraties meteen in het oog. Zijn felgekleurde prenten en scherp afgelijnde figuren passen dan ook perfect bij de humoristische ondertoon van zijn verhalen. Zijn originele stijl  is het resultaat van een langdurig proces van wikken en wegen en verschillende elementen uitproberen.

Hij slaagt er in om lichte humor te combineren met ernstige thema’s als hebzucht of erbij willen horen. Die combinatie van vrolijkheid en ernst is ook te merken in Boem, een prentenboek over een kettingbotsing. Daarin vertelt hij het verhaal van een bende beesten die een kettingbotsing veroorzaken.  Elk dier heeft zijn eigen moment van verstrooidheid en daar komen ongelukken van. Maar gewonden of verkeersagressie vind je niet in Boem, iedereen komt beter uit het ongeluk dan voordien. Leo Timmers kan enkel met beelden een eigen wonderlijke wereld creëren voor kinderen.

Hij illustreert ook regelmatig voor De Standaard en tijdschriften zoals Humo en Knack en maakt covers voor jeugdromans en advertenties.  Hij is meermaals bekroond voor zijn werk en zijn boeken zijn wereldwijd vertaald en uitgegeven. Zijn boek Wij samen op stap is in eerste instantie een samenwerking met de Amerikaanse schrijfster Jean Reidy en is pas later vertaald door Bart Moeyaert.