Gerard Reve (1923) groeide op in de wijk Betondorp in de Watergraafsmeer. Na een niet voltooide opleiding aan het gymnasium bezocht hij tot 1943 de Grafische School in Amsterdam. In 1948 trouwde hij met Hanny Michaelis, een huwelijk dat tot 1956 zou duren. Gedeeltelijk samenvallend met die jaren was de periode dat Reve in Londen woonde, van 1952 tot 1957. Hij volgde cursussen toneelschrijven en werkte als verpleger. Terug in Nederland ging hij in Amsterdam samenwonen met Wilhelm Johann Schuhmacher, die in zijn werk figureert als Wimie. In 1962 bezocht Reve een schrijversconferentie in Edinburgh die van groot belang zou zijn voor zijn ontwikkeling als schrijver. In 1964 verhuisde Reve naar het Friese Greonterp. In de daaropvolgende jaren was hij bevriend met Teigetje en Woelrat (Willem Bruno van Albada en Henk van Manen). Na een korte periode in Veenendaal gewoond te hebben, vestigde Reve zich in 1974 in Frankrijk waar hij vanaf 1975 samenwoonde met Joop Schafthuizen, die ook de zakelijke belangen van de auteur behartigt. In later jaren verbleven Reve en Schafthuizen afwisselend in Frankrijk en in Nederland, in Schafthuizens woonplaats Schiedam. In 1993 vestigden zij zich in het Belgische Machelen. In 1974 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau waarna in 1993, op zijn zeventigste verjaardag, een bevordering volgde tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag werd tevens een tentoonstelling over zijn leven en werk samengesteld die gedurende drie jaar in Nederlandse bibliotheken te zien was. In 2001 werd zijn gehele oeuvre bekroond met de Grote Prijs der Nederlandse Letteren. Na een periode waarin zijn geestelijke gezondheid door de ziekte van Alzheimer langzaam achteruitging, overleed Gerard Reve op 8 april 2006. Zijn invloed op de Nederlandse literatuur is immens geweest.